4.07.2015

Standart Kaybeden

Bilmem ne hale geldi bu hayat, artık anlamsızlaştıkça anlamsızlaşıyor. Artık yapabileceğim bir şey kalmamış gibi geliyor. Kalp kırık, beyin yorgun, vücut pes etmiş bırakmış; ruh desen bitse de gitsek modunda...

Savaşmak artık anlamsız geliyor, çünkü uğrunda ölünmeyecek kadar saçma bir yaşayışta; kendimi ne diye yorayım. Zaten bir bütün yapamadığım bu beden ve onun yardımcıları kendiyle olan savaşı daha sonuçlandıramamışken nasıl olur da savaşabilirim ki zaten...

Öyle güçsüz hale geldim ki artık gülüşlerim bile bir hüznün parçası olmaya başladı, gülmek acı vermeye başladı, attığım her tebessüm canımı acıtmaya başladı. Kim bilir belki bu bendeki kalbime olan küslüğümden midir? yoksa olmayacak şekilde, şekillere soktuğum yanlış düşüncelerimdendir bilemiyorum.
Bir özgürlük müdür, hüzün?(Foto: Euphoria klibinden)
Öyle bir hale geldim ki; artık savunma bile yapamaz durumdayım bu insan müsveddelerine karşı. Bu aç gözlü şeytanların oyunları beni yormaya başladı. Öldürün diyorum, öldürmüyorlar; acı çektirmekten hoşlanıyorlar herhalde. Hem de çok hoşlanıyorlar; kahkahaları ciğerimi yakmaya yetiyor...

Bilmiyorum ama çokta düşünemiyorum acıdan bazı şeyleri, unutmak istesem de unutamıyorum. Çok karmaşık bir döngünün ortasında olmak zor olsa gerek... Bu pasivize olmuş bedenin yazgısı bu galiba; senarist rolleri yazarken benim için düşündüğü rol buydu galiba, standart kaybeden. Kayıp bir ruh, küskün bir beden, yalancı ve kaybeden bir kalp...  Sevgiyle Kalın...

Loreen/ Euphoria


14 yorum:

  1. Belli bir yaştan sonra o bezginlik her insanda oluyor sanırım çocuklukta hatta ergenlikte bile daha mutlu insan sonrasında ne oluyor da mutluluğu mumla arar hale geliyoruz bilmiyorum belki de olay sadece beklentilerde saklı , sıfır beklenti bolca mutluluk ..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Galiba insanların büyüdükçe vahşileşmesi, ve geçmişindeki saflığını kaybetmesi bunun tek nedeni teşekkür ederim güzel yorumun için.

      Sil
  2. alıştık standart kaybetmelere ..pek koymuyor artık..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok koymuyor ama çok acıtıyor ya; artık bu sefer ne kadar acıtacak diye düşünmekten bile acı çekiyorum.

      Sil
  3. Ne kadar karamsar bir yazı olmuş ya, iyisin dimi iyi ol :/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim bu aralar durum biraz böyle, seni görmek güzel uzun zamandır yoktun böyle aralar verme.

      Sil
  4. Yazılarında gercekten karamsarsın, evet ama bazı dediklerinde cok dogru.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Karamsarlık insanların beni tanımlarken kullandıkları ilk kelimedir :)

      Sil
  5. Bu belki biraz fazla gelicek ama ben de yazılarına göz gezdirdim ve benim de aklıma gelen kelime karamsarlık oldu. Bence bir yerlerde ışıklar var ve sen o kapıları bulabilecek birisin. Sadece biraz sabır ve istek. O kadar :)
    Yazı dilin güzel söylemeden geçemeyeceğim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, normal günlük hayatımda bu olduğu içindir, birde ardı ardına gelen olumsuzluklar belki de bunun sonucu bu. Ama arada gülümsetici yazılarda paylaşıyorum :))

      Sil
    2. Arka arkaya gelen olumsuzluklarda polyannacılık oynamak zor, haklısın. Ama hayat kısa, kuşlar uçuyor :)

      Sil
    3. Teşekkür ederim ama benimkinde kuşlar değil leş kargaları uçuyor; sıkıntım ondan :)

      Sil
  6. Seni iyi anlıyorum hatta en iyi ben anlıyorum. Dışardan bakanlara anlatasım gelmiyor ama bu gibi benzer hislerimi onlar anlamıyor. Onlar ben değil. Onlar sadece bilmeden atıp tutuyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim cidden bir anlayanın olması çok iyi, varolasın. Galiba yaşayan bilir çok doğru söz.

      Sil

Yorum Kuralları
*Lütfen yalnızca yazı ile ilgili yorumlar yazın.
*Yazının konusu dışında iletmek veya sormak istediğiniz bir şey varsa İletişim Formunu kullanın.

Reklam