29.10.2015

İnsanız...

Benim derdim, benimdir; senin derdin, senindir. Sen gülüyorsan ben buna üzülmeliyim, çünkü sen güçleniyorsun. Sen mutlu olmamalısın, ben mutlu olmalıyım. Sen sevinmemelisin ben sevinmeliyim. Sen kazanmamalısın, sevmemelisin, hissetmemelisin, görmemelisin, duymamalısın... Kısaca ne mi olmalısın?

Kısaca, ölmelisin, ölmelisin, ölmelisin. İşte katil insan böyle doğdu. Cinayet tanımı onun küçük beyninde böyle canlandı. Bir anda bir yaratık oldu veya bir vampir; kan emdi, kemirdi. Yukarıda saçma bir şekilde yaptığım giriş paragrafı bugünkü insan dediğimiz kişiliğin, saçma görünen "Ali ata bak!" tarzı tanımlamalarıdır. İşte insanın zihninin oksit yapmış damarlarında, paslı zihninde ve tükenmiş kalbinde canlanan basit ama kin dolu cümleleri, kelimeleridir.

Ben merkeziyetçi bu zihinler dünyayı tapılacak bir mal haline getirdikten sonra onu elde edilecek bir şey, sahip olunacak bir beden olarak görmeye başladı. Varolmayı kendinde bildi, kendini bir efendi saydı, bu yüzdende kendini gördü, sadece ve sadece kendini.
İnsan insanın kurdudur! (Foto: Amerikan Sapığı filminden)
Thomas Hobbes'un güzel bir sözü vardır: "İnsan insanın kurdudur!" işte günümüz yaşayışının gerçek tanımı da budur. İnsan insanı yemek için bir yaratığa dönüşmüştür. Varlığının tek gayesi yaşamak olan insan kendi benliğinin iktidarını kabul etmek nefreti bir ibadet saydı. Kendisini bir varis görmüş dünyayı tapılası bir mekan olarak tasarladı.

Bu yüzden herhalde insanlığın tanımlamasıdır: "Nedir bu insanın insandan çektiği ya da insanlığın insanlıktan..."
Sevgiyle Kalın...

8 yorum:

  1. Bu gezengende korkmamiz gercekten tek yaratik, insandir.Carl Junk..

    Dünde google+ da bu paylasimi görmüstüm, dogru gercektende.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok doğru bir söz ne diyeyim insan insandan korkar oldu.

      Sil
  2. Düşünmekten kaçamayan beyin anladıkça olanları,nefreti büyüyor gitgide onlar gibi olmadığı için,tek kurban kendisi oluyor sonunda.Zira o kadar çok genişleyip yayılmışlar ve arsızlaşmışlar ki onlardan uzaklaşmaktan,yarattıkları nefret duygularından bize verdiği zarardan yani insanoğlundan uzak kalmak nereye kadar?,şu bahçe katındaki inzivam yazı yazarak oyalanmam çok iyi gelmişti bana.Ama kedilerimiz vardı ve onlardan nefret eden tepemizdeki komşular.Menisküs yırtıklarımdan dolayı doktor 1000 adım yürüyüş vermişti.Atmam gereken ilk adımlarımda kafama su döktüler.Açtığım davayı kaybettim . Evlerinden yer çekiminden destek alabildikleri için düşmanlıklarına devam ediyorlar. Taşınmak zorundayız.Komşulukmuş insanlıkmış,hiç birisi artık geri gelmez.Daha kötüye gitmesin de.Ruhlarımız dingin olur inşallah Atmaca.Sevgimle oğlum.Bazen teselli bile sıkıcı gelir ya.İşte ben onu iyi bilirim.Hoşcakal.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benzer durumu bizde yaşıyoruz abla, insanlar çok kötü ve çok yalan söylüyorlar. Hatta öyle yalanlar söylüyorlar ki artık buna kendileri de inanmışlar. Bilmiyorum, tez zamanda umarım mutluluklar sizi bulur. İnanmak, dua etmek gerek.

      Sil
  3. insan süre ti kitap gibi okumakla bitmeyen ....sessiz kaldım insan işte ....güzel bir yazı olmuş emeğinize sağlık

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, değişik kapalı kutular gibi varlıklarız.

      Sil
  4. Dusunmek gerek.. Anlamak yetmez. Guzel yazi tebrik ederim :)

    YanıtlaSil

Yorum Kuralları
*Lütfen yalnızca yazı ile ilgili yorumlar yazın.
*Yazının konusu dışında iletmek veya sormak istediğiniz bir şey varsa İletişim Formunu kullanın.

Reklam