Atmaca'nın İsyanı-4: Hakkaniyet Ölümdür...

Kalbim acıyor, hem de öyle böyle değil, uzun zamandır hiç böyle hissetmemiştim. Artık hissizleşmeye başlıyor galiba, ya da bu bedene verdiği sözleri tutamamanın ve yine, yeniden yanılmanın verdiği üzüntünün bir sonucudur. Oysaki bu sefer çok inanmıştım ona, diğerleri gibi olmayacak diyordu, peki ya sonuç?

Eğer bu blog kendisine Ruhsuz Atmaca dediyse bu sonucun tahmin edilmesi çokta zor olmayacaktır, tabi ki ve tabi ki; hüsran ama ben hani karşımdakine kızmıyorum. Çünkü onun suçu yok tek suç bu dengesiz kalbimin, kendi kendine gelin güvey oluyor. En ufak osuruktan nem kapıyor.

Hani bir tane tahminin de doğru çıksın be dostum, kim dediysen ne yaptıysan rezil olduk, hani hep yenildik, küme düşmeye bile oynayamıyoruz, çünkü hep küme düşüyoruz. Oysaki beynim öyle mi, ondan sonra bana hep kalpsiz derler ona güvendiğim için. Sürekli mantıklı konuşuyor, bana duygusuz ve ruhsuz olmayı öğretiyor.

Sevgi sizin olsun onu benden uzak tutun... (Foto: Fury filminden)

Mantık önemli arkadaş, düşün beynime ne zaman güvendiysem hep başarı elde ettim. Hep taktir edildim, her ne kadar çok sevilmediysem de herkesin olmak istediği yerlere geldim, aday gösterildim. Oysa kalp, yalansın, bir sözün bir sözünü tutmuyor. Şuanda şu dakika ve saniyede canım yanıyorsa eğer sebebi o bu şu değil sensin. Sen çok safsın, hemen aldanıyorsun be kıçından element uyduruyorsun. Ama bunu karşındakine bir türlü söyleyemiyorsun, bu kadar mantık ürünü bir vücutta çok mantıksız duruyorsun.

Sırıtıyorsun, utanmalısın ve bundan sonra artık başarısızlığını görüp bir kenara çekilmelisin. Çünkü bu vücut çekebileceği kadar acıyı çekti, artık kaldıramıyor. Biraz diğer organlara saygın varsa artık bu bedenden bu heycanın geçtiğini bilmelisin ve artık susmalısın sonsuza kadar...

Ve son olarak manasız yazıya manalı bir veda yapıyorum...

Eminem-Guts Over Fear/ ft. Sia