Boş Hedef Hoş Hedef

"Derslerine çalışırsan sana şunu alıcam" diye başlanır çocuk kandırma eylemeleri. Hedefler yüksek tutulur, amaçlar dar kalıplar içine sığdırılmıştır. Görünürdeki amaç çocuğu iyi bir hedef yönlendirmektir. O yüzdendir ki verilen teklifin değeri de büyüktür. Çocukta gelen bu teklifi hiç bir zaman geri çevirmez ve daha önce çalışmadığı kadar ders çalışır. Bir değişim timsali olur. O güne kadar hep arkadaşlarıyla sokakta vakit geçiren çocuk artık eve kapanır az ya da çok ama iradeli bir şekilde hedefe kitlenir ve onun doğrultusunda çalışır. Düzensiz bir insan olan elemanımız birden düzene girer.

Peki ne oldu da bu hale geldi? Ortaya konan hedef mi? Alacağı ödül mü? onu bu kadar değiştiren. Aslında hedefin çocuk için hiç bir önemi yoktur. Onun için tek ve yegane olan şey alacağı ödüldür. Hatta o kadar önemlidir ki, ödülü kazanmadan havasını arkadaşlarına atmaya başlar. Hedef, bir çocuk için sadece ödülün içinde geçen bir cümle ya da ödülü alması için geçmesi gereken engeldir. Eğer hedef önemli olsaydı zaten ödül olayının gereği bile olmazdı. "Bunu yaparsan sana şunu alacağım" dedikten sonra oluşan değişimi tek ve bir açıklaması vardır o da beyine yerleşmiş olan ödül inancıdır.

Aileler her zaman iyi bir şey yaptıklarını düşünürler ama yapılan şeyin çok yanlış olduğu bariz bir şekilde ortadadır. Bir takım dürtmelerle çocukta yaratılan bir hedef vardır. Çocuktan istenen sadece "bana bunu yapabildiğini göster"dir. O da bunu inanarak yapmaz, "ailem istiyor" diyerek yapar. Bunun belki o günlerde bir zararı yoktur ama ilerleyen zamanlarda ailelerin "çalışmıyor,etmiyor" gibi sitemleri hep duyulur.

Bana göre bir çocuğu ilk başta öğretilmesi gereken ilk şey hedef olmalıdır. Belki aklı ermez ama bunu ona izah etmenin çok farklı yolları vardır. Herkes kendi evladını yakında tanıyordur, bunun bir yolunu bulmakta zorlanacaklarını hiç sanmıyorum. Ona kazanmanın ne kadar zor olduğunu kısa bir süre bir yerde çalıştırarak gösterebilir ya da başka insanların iyi özelliklerini göstererek, onlara onun gibi olmayı değil onun gibi yada benzeri şekilde çalışmasını öğreterek yapabilir. Çünkü hiç bir insanın özellikleri bir değildir. Sadece örnek model alınmalı o kişi. Öğretemiyorsa bile ödül koyma işinden vazgeçmelidir. Ödül konulduğu anda çocuk o işi yapmak için yapar. Hiç bir getirisi olmaz onun için. Sadece belli bir süre bedenini yorar. Mantıksal olarak ailede egolarını tatmin etmeye çalışmış olur..