Kısa Dipnot-20: İnsan Benliği

Bazı şeyleri zora soktuk usta, şimdi ne yapacağız? Girdiğimiz bu zorluktan kaçacak mı? Yoksa zoru severim deyip ve yaptığımız hatanın başka hatalara yol açmaması için savaşacak mıyız? Peki savaşırsak ne olur ki, her tarafına kesik atılmış, yaralanmış ve yıpranmış bir beden ve bir bütün olamamış bir ruh hali... Uğraşmak gerekir ama uğraşmak için bir ruhsal durum gerekir. Fakat yaşanmışlıklar insanları yıpratır. Her geçen gün öyle bir yara açar ki insan bedeninde, belki de kapanmayacak yaralardır bunlar.

İnsan her dönem, hayatının her bölümünde bir takım bunalımlar yaşar. Ne kadar mutlu olursa olsun hep hayatında bir ayrılık, hep hayatında bir yalnızlık yaşar. Unutmak istediği bir takım şeyler, silmek istediği bir takım düşünceler olur. Arayış insan hayatının en önemli maddesidir. Ne kadar körelsede ne kadar üretmesede kendi benliğin ve bilinçaltının getirdiği bir takım gereklilikle araştırma ya da diğer bir değişle arama eylemini gerçekleştirir.

Yaşanmışlıklar bir takım yaşlanmışlıklar getirir insana. Yaşamın kanunu bu, insan her zaman kazanmak zorunda değil. Kaybetmek insansı bir özellik. İnsan kendi kendine dursa bile kendi düşüncelerinde kaybeder bazı şeyleri. Tek sorun kaybetmenin derecesi ve şiddeti.

İnsan hayatında her kavramın derecesi farklıdır. Hepsinin benliğinde yarattığı anlam farklıdır. Kiminin telafisi varken, kiminin telafisi yoktur. Ne yaparsa yapsın, ne getirirse getirsin yerine gene de faydası olmaz. Unutmak insana ait bir özellik gibi görülür fakat ; insan unutmaz! İnsan sadece bir takım duyguları erteler. Gelecekte bir yerde o ertelediği şeyler illaki karşına çıkar. Karşısına çıkan her erteleme ondan intikamını alır.

İnsan zamanında mücadele etmelidir, ertelemeleriyle. Doğru olarak düşündüğü fakat sonra yanlış olduğunu gördüğü bu yolda, artık mücadelesini yanlış olduğunu anladığı anda vermelidir. Yarım bırakılmış her artık, ilerde insanın ayağını kaydıran bir intikam makinesi olacaktır.