Lanetli Kan/Hayat...

Madem yalnızlık bir umutsuzluk gibi görünüyor, resmi değiştirelim o zaman. Olumlu bakalım o zaman bu, garip sahnelere. Söylemlerimizde kötülemelerimizi değiştirelim. İyi diyelim insanlığın kötü dediği şeylere, aykırı olalım, haykıralım onlara, siz iyi değilsiniz...

Madem umutsuzuz o zaman içmeyelim bir kadeh içki, olmasın bizim ilacımız içkiler, haplar, filmler. Çevirelim tersine bu tesiri sadece o zamanı erteleme olan çözümleri. Kendi çözümlerimiz olsun, kaybedelim bu ruhsuzluk aleminde kendimizi. Yalnızlık gelsin, kurtarsın bizi bu kuru kalabalıktan. Yalnızlık tutsun elimizden bu amansız iyilerin arasında...

Hayatın saçmalığıdır, esaretimiz... (Foto: Stoker Filminden)

İçelim bu gece (yazar burada içkiden kasıt olarak kahve tarzı şeyleri söylüyor, çünkü kendisi içki karşıtı bir bireydir. Lütfen içki deyince aklımıza alkol gelmesin!), haykıralım bu gece evrene, olmayan mutsuzluğun aslında görünen olmadığını, aslında görünenin kötü, yaşanılanın iyi olduğunu. Onları davet etmeyelim bu ayrıcalıklı dünyaya kovalım onları, kötü olalım. Belki o zaman yanımızda olurlar. İşte o zaman bize hasta değil de, gerçekten hayatın ötekileştirmeye çalıştığı bireyler olarak görürler. İşte o zaman bize yardım ederler, işte o bize gülerler.

Tükürelim suratlarına, varsın tokat, yumruk tekme atsınlar, işte o zaman anlarlar bizi, işte o kovalarlar bizi, işte o zaman bize zaman ayırırlar. Belki bu sefer vurdukları tokadın anlamını bilirler, "Kendine gel!" . Kötülüğümüz onları iyiliğe yöneltsin, kötülüğümüz onları utandırsın, artık bizi de görsünler, koştukları boş ama hoş şeyleri bırakıp gerçeklere yönelsinler, çünkü bizim yaptığımız kötü değil. Artık durma zamanı değil, kendini göster çünkü onlar seni biliyorlar fakat görmüyorlar, o tokada ihtiyaçları var...

Koray Candemir-Ruhum Ayakta...