Şiddetin -Her Türlüsüne- Hayır!

Galiba yanlış anlaşıldı bu hayat, ya da öyle anlamak için uğraştılar. Hüküm ve hükmetme üzerine kurdular temellerini. Emelleri hep kendilerine oldu, eceli gelmeden cellat kesildiler. Çok yanlış anladılar Rabbim, çok yanlış... Anladıklarıyla kalmadılar, bize de öyle anlattılar, kendilerini zehirledikleri kalmadı bizi de zehirlediler Rabbim, sen koru bizi...

Kan görmeye alışmış yüzleri artık, öldürmekten haz almaya başladı, öldürdükçe büyüyen bedenleri, küçülen zihinleri vardı. Kurşun sıkmayı, adam öldürmeyi, tecavüz etmeyi bir halt sandılar. Seni dinlemediler Rabbim, seni dinlemiş gibi yaptılar, sadece bunu bir koz gibi kullanmak için...

"Şüphesiz ki Allah, size adaleti, iyilik yapmayı ve yakınlara bakmayı emreder; hayasızlıktan, fenalıktan ve azgınlıktan nehyeder. Öğüt almanız için size böyle öğüt verir."

Dünya kötüleşiyor, öyle bir virüs insanları yakaladı ki, onları elinde oynatıyor. Ne isterse yaptırıyor; zulüm, öldürme, işkence... İnsanlar sahip oldukları yarardan çok zarar sevk ediyor. Eskisi gibi ecel selaları okunmuyor, eskisi gibi hayır selaları okunmuyor.  Korkuyorum, Rabbim, sonumuz hayır ola...

Böyle bir başlangıçtan sonra gelelim esas meseleye, günümüzde şiddet adı altında bir çok vahim olaylarla karşı karşıyayız. Gelişiyor dediğimiz insanlık tarihi, aslında geriliyor. Çünkü gelişirken "insanlık" dediğimiz o kavramdan kopuyor. Şiddet, cinayet, tecavüz meşrulaşıyor, sanki gündelik rutin haline dönüşüyor. Kadın, dövmek, öldürmek, küçük yaştaki çocukları kaçırıp vahşi emellerinin bir parçası yapmak meşrulaşıyor. Dikkat etmeliyiz!

Bunun bir nedeni yok, bir çok nedeni var. Bu yüzden devlete düşen görev kadar ebeveynlere de düşen görevler var. Çocuk doğurmak, çocuk yetiştirmek değildir. Her şeyden önce insanlar dünyaya birini getirmeden önce "Nasıl bir insan yetiştirebilirim?" diyebilmeli gerekiyorsa psikolojik destek almalı. Şiddetin meşrulaşmasına izin vermemeliyiz, "Nasıl olsa benim başıma gelmez!" kompleksinden kurtulmalıyız. Ayrıca, herkes şunu bilmelidir ki, hiçbir insan saf değildir. Katil olmak saniyelik iştir, şakalaşayım diye arkadaşın itersin bir anda çıkılmaz sonuçlar doğurur, suçlamayı bırakıp olaylardan ders çıkarmalıyız. Sıkıntı suçlamada başlıyor ya da sadece suçlamadan başlıyor.

Şiddeti Meşrulaştırmaya Hayır!

Şiddetin meşrulaşmasına gelince; baktığımız zaman medya bunda önemli etken ama burada gene dediğim gibi ebeveynler çok önemli görev düşüyor. Çünkü, artık çizgi filmlerde de şiddet ön safhada, o vazgeçilmez denen dizilerdeki aşk adı altındaki sapık ve sapkın ilişkiler ön safhada. Bu izleyen bir çocuk ilerde katilde olabilir, tecavüzcüde. Bu yüzden:

• İzlemeyeceksin/İzlettirmeyeceksin
• Almayacaksın/Aldırmayacaksın (Bir çocuğa eğer silah ve benzeri suç ve savaş çağrıştıran şeyler alırsan ilerde o da onu gerçeğe dönüştürür.)
• Giymeyeceksin/Giydirmeyeceksin (Kıyafetlerde bu kimliği oluşturabilir.)
• Özendirmeyeceksin (En önemli husus bu herhalde)

Bunun dışında devletin, "Medya Okuryazarlığı" eğitimini ailelere de vermesi gerekiyor. Hatta imkanlar yaratılıp her ailenin bir psikolojik danışması olması gerekiyor.
Herkes bir birey, herkes bir devlettir. Önemli olan neyin ne olduğunu bilmek. Bilmeden yaptığımız her şey inşa ettiğimiz binanın çürümesine yol açıyor. Bu yüzden bu günlerdeki üzücü haberleri görmemek için kendimizde bir şeyler yapmalıyız. Eğitim önemli, ama bu eğitime ilk önce kendimizden başlamalıyız. Yoksa ilerleyen zamanlarda insanlar bir suç, tecavüzcü makinesine dönüşecek... Lütfen Dikkat!