Mim-8

Bu aralar yazasım gelmiyor nedeni nedir bilmiyorum ama üzerindeki yorgunluktan herhalde. Hazır üniversitede tatile girdi, az biraz dinleneyim diyorum ama o da olmuyor. Ne gariptir bilinmez, ne yapılacak o hiç bilinmez. Ben iç-dış bakım yaptırsam herhalde o zaman düzelir bu anlamı bilinmeyen kara bulutlu karanlık dünyam...


Geçen hafta beni bir mim yazısında mimleyen Pink Timber ve Titania   güzel insanlar için bugün yeniden sizlerleyim. Mağramdan çıkarsam yanıtlayacam demiştim, kısa süreli olarak çıktım ve bu mim için uygun koşulları sağladım. Mime gelirsek (gene tarihine girmiyorum) :

-Blog başından kalkıp pencereyi açıyoruz veya balkona, bahçeye, sokağa çıkıyoruz. Gözümüze görüne ilk kişiyi inceliyoruz. Cinsiyetini, üzerinde ne giydiğini yazıyoruz. Ne yaptığına bakıyoruz...

Bilgisayar başından evimi kahvemi alıp, mimi yapmak için yola koyulduğumda arkadan bir terlik kafama geldi. Otuz sekiz numara ve tabanı aşınmış garip terlikti.
-Anne gene mi sen!
--Anneye laf yetiştirme, gel şu perdeleri as!
-Tamam sultanım, emredersiniz.
Zar zor tülleri taktıktan sonra soğuyan kahveme bakıp:
-İsraf olmasın, bu kahve ne hallerle kazanılıyor, deyip. Soğuk kahveyle balkona doğru yöneldim. Tam balkon kapısını açıyordum ki telefon çaldı. Sonra düşündüm kendi kendime:
-Ulan o mağraya neden girdim, diye. Nedeni buymuş işte. Konuşma bittikten sonra, gözümü, kulağımı dışardan gelecek engellere karşı kapayıp, bir kör gibi balkona doğru ilerlerken, kafamı dolaba çarptım. (Evin haritası gitmiş kafadan) Böyle olmayacağını anladım, gözlerimi kısık bir şekilde açarak, balkona ulaştım. (Ohhh beee...)

Birkaç bakış, bir o kadar da aldanıştan sonra...(Foto: Mr.Nobody filminden)

Elimdeki bardağa baktığımda içindeki soğuk kahve uçmuştu, meğersem dökmüşüm onu, bunu da kulaklarımı açtığımda annemin saydırmalarından anladım. Neyse sonunda mimi yapacak koşullara ulaştım.  Tam mime başlayacaktım içime bir kurt düştü. Düşündüm, dedim:
-Mide kurtudur. Fakat hak getire. İçimdeki ses ya istemediğin bir tip olursa, tepkisini vermiş bana. Ama kapattım ve gözümü ilk diktiğim kişi, bizim küçükken saklambaç oyunlarına almadığımız, Sümüklü Ayşe'ydi. Ama bu Ayşe, o Ayşe ise; o Ayşe bu Ayşe olamaz gardaş. Hani ya mutasyona uğramış ya da evrim denen bir şey var. Mime gelirsek, bizim best model Ayşe'nin üzerinde (Milletin üzerindekilere bakan bir erkek değilim ama ne yapcen mim):
-Mavi kot pantolon,
-Kırmızı gömlek,
-Beyaz bir fular (sanatçı olmuş Ayşo!)
-Terlikimsi bir ayakkabısı vardı. (Adını bilmiyorum, kızlar anlar herhalde)
-Kolunda saat vardı ama markayı yakalayamadım, röntgenci olurum diye.
-Saçları örülüydü, falan.
Ne yaptığını incelerken, hafiften uyanmaması için elimdeki boş kahve bardağında kahve varmış gibi yudum alıyordum. Ve, Kadir, Cüneyt abi karşımı bir bakış atmaya çalışıyordum, ama sadece çalışıyordum. Yaptığına gelince:
O da bana bakıyordu bunun iki sonucu var; ya "bu bana niye bakıyor, açıkta bir şey mi var gardaş" demeye getiriyordu, ya da "ya sen bana zamanında "Sümüklü" demiştin ya, alsa sana sümüklü" demeye getiriyordu. Biraz yorgundu, galiba onunda sınavları yeni bitmiş ve "Anamın yanına geleyim millet endam görsün" peşindeydi.

Daha sonra kafama içerden gelen mandalın etkisiyle, "O bardağı getir, yıkayacam" diyen bir ses mesajı aldıktan sonra, bizim eski adıyla "Sümüklü", yeni adıyla "Best of", Ayşe'ye:
-Hıh, avucuma gonuş, bakışı atıp, bardağı mutfağa koyduktan sonra, yeniden mağrama çekildim.

Bunun dışında Titania kızımızın bir mimi daha vardı ama onu affına sığınarak şimdilik yapamayacağımı belirtmekten kendimi alamayacağım... Kimseyi de mimleyemiyorum, zaten şimdiye kadar yapılmıştır, diye düşüyorum. Eğer yapmayan gardaş varsa yapabilir, bizde okuruz. Sevgilerle...