Bir Ölüm İstiyorum...

Bir ölüm istiyorum, şaka gibi olsun, herkes gülsün, unutmasın ama üzülmesin. Belki o zaman ölümlerin kötü sonlar değilde, bir başlangıç olduğunu, yas değilde, sevinç, mutlu sonlar olduğunu anlatabilir. Belki o zaman insanların ölüme kadar olan ertelemelerinin, nedenlerini ağlarken düşünemezken, gülerken düşünmelerini sağlayabilir...

Bir ölüm istiyorum, güldürürken düşündüren, fıkra gibi olsun. Ama!!! Fıkrasına gülünmeyen adamın ki gibi değil, kahkahası ve neşesi bol olan fıkra. Az biraz Karadenizden, az biraz doğudan, az biraz batıdan renkler içersin, bütünleştirsin insanları, hem o zaman insanlar gülerken neden insan olduklarını hatırlayabilirler.

Bir ölüm istiyorum, ölüm diye adlandırılan ama adı ölüm değil yeniden doğuş olan. O taze popoya atılan ilk şaplağın sonucu, duyulmak istenen ağlama çığlığının sesinden. Hani anne karnından ayrılırken hissedilen, her sonun yeni başlangıç olduğu hikayesi gibi; her ölüm aslında yeni bir doğuştur, tarzında...

Bir ölüm istiyorum, niteliğini kaybetmiş bu bedene nitelik kazandıracak. Artık kendisine güveni olmayan ve ruhuna küsmüş bu et parçasına eski günlerine döndürecek tarzda. Yeni umutlar ve hoş duygular kazandıracak bir ölüm. Belki o zaman o aynada son gördüğü kişinin aslında ilk gördüğü kişi olduğunu hatırlatır...

Bir ölüm istiyorum...(Foto: Arizona Dream Filminden)

Bir ölüm istiyorum, yağmur yağarken yağan yağmurun altında... Belki gök gürültüsünün eşliğinde, yağmur damlalarının ve ağaç yapraklarının çıkardığı seslerle birlikte, doğanın muhteşem senfosininin uğurlamasıyla, yeni hayata güzel bir sonla veda etmek...

Bir ölüm istiyorum, başı ve sonu aynı olan, labirentlerinde güzelliklerin olduğu ve sonunda gerçek hayatın olduğu güzel bir ölüm...

Hoobastank- The Reason