Her arayışı bir yakarış olsun, her yakarış bir çaba, her çabada bir hüzün olsun. Yaptığı her şey bir anlam ifade etsin, gereksizlikten kurtarsın dünyayı. Kızsın kendine, kızsın diğerlerine ama empati kursun ne olursa olsun her şeyle...
Sonra ne bir floresan yansın, ne bir ampul, sadece bir mumlar yansın tüm evlerde. Loş olsun evin bir kısmı, karanlığa bürünsün, keskin olmayan gölgelerle dolsun odanın dört bir tarafı. Kimse düşünmesin neden aydınlanmıyor dünya bu karanlıkta, kalpler aydınlatsın dünyayı, karanlık birleştirsin kalpleri... Sönsün bu şehrin lüks gazları, yansın odunlar sobalarda, ısıtsın odayı bir bucağından diğer bucağına...
 |
| Söndürün ışıkları konuşacaklarımız var... |
Sonra her gelen geçsin mumun aydınlattığı, sobanın ısıttığı odaya, önce bir sessizlik çöksün, sonra biri açsın lafı... Herkes başlasın anılarını, herkes başlasın yaşadıklarını anlatmaya. Ardından az biraz hüzün, çokça gülüşmeler alsın odanın tamamını... Anılar ortak olsun mum ışığın etrafında, yaşanılanlar bir flashback gibi yeninden canlansın...
Sonra başlasın keşkeler, pişmanlıklar. Bu pişmanlıklar unutulan anılara olsun, bu pişmanlıklar dönüpte bakmadığımız, bilmediğimiz tarihimize olsun. Sonra hep birlikte dillensin, yakmayın ışıkları, hayat yeni başlıyor. Söndürün ışıkları hayat yeniden anlamlanıyor...
Vayyy ne kadar güzel yazmışsın cok beğendim ★★★★★
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim varolasın, elimden geldiğince bir şeyler yazmaya çalışıyorum :)))
SilBu geri dönüş iyi geldi. Kurt masalları anlatılan, soba etrafında kenetlenmiş ruhlar Güzel hissettiriyor.. Çocukluguma girdim çıkamıyoruuuummmm.. Çok güzel yazı yüreğine sağlık ^.^
YanıtlaSilVay kurt masalları, Twilight sizden mi çıktı acaba :)))) Çok teşekkür ederim varolasın. (Matematiği unutma!) :)
SilBizim kültürümüzde kurtlar hep varmış twilaytlar bizden özenmiştir (azcık övüneyim dedim).. Kurt yazıları araştırıyorum yakında yazacam bi post ^.^ bah hele alacam blogun integralini az kaldı. yığacam sana bi dolu profesör buraya kamyonla teyy teyy :)))))
SilOvv yığ bana profesör bakalım. İçim dışım profesör olsun. :)))
SilYav bizde kurt yoktur diye biliyorum ama emin değilim, eminsizliğimden dolayı sallıyor da olabilirim. :)))
yeterince karanlığız zaten, yetmez mi
YanıtlaSilBu karanlık o karanlık değil usta. Belki şimdi bir karanlık var ama o karanlık sadece sönmüş ruhlarla alakalı, onları canlandırmak zor, ama onlarda bir mum yaksalar belki ilerleme olabilir. :))
SilSöndürelim ışıkları, tanıyalım yıllardır yanıbaşımızda olup da tanıyamadıklarımızı... Güzel yazı olmuş, hem de çok güzel. Kalemine, yüreğine sağlık Ruhsuz. ;)
YanıtlaSilSönsün tüm teknolojiler, yaşasın bütün geri teknikler...
SilÇok teşekkür ederim varolun elimden geldiğince bir şeyleri anlatmaya çalışıyorum, derdimi anlatabiliyorsam ne ala, ne mutlu bana...:))
Merhaba. Blog keşif etkinliğinde gördüm blogunuzu ve takibe aldım. Ben de beklerim bloguma :)http://dilekce54.blogspot.com.tr/
YanıtlaSilTeşekkür ederin, en kısa sürede inşallah... :)
SilElektrikler kesildiği vakit evi saran o sıcaklık hiçbir şeye değişilmez. Kimse başka bir odaya gidemez, karanlık ruhları birbirine bağlar o an. Kalemine sağlık :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim aynen öyle. O zaman arada bir elektrikleri bilinçli kesmek gerek... :)
SilAnılar ortak olsun mum ışığının altında, yaşanılanlar yeniden canlansın.. çok güzel bir yazı olmuş tebrik ederim :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim değerli ve güzel yorumun için... :)
Silsönmesin ışıklar, karanlık iyi degil.
YanıtlaSilteknolojisiz olur mu hiç allasen? :)
Yazımı da sabote ettin, adresini ver geliyorum :)))
SilCidden, o şaşalı, gözümüzü alan, gündüzleri bile o aydınlatmalar mı bizi kör eden.. şaşalı ışıklarıyla bizi bizden eden...
YanıtlaSiloysa o mum ışığında, insan önce kendini, sonra karşısındakini görür. Cidden görür. Sadece varlığını görür..
değil mi...
Katılıyorum..
İnsan gereksiz ışıltıdan uzak olmalı.. ki gerçek kişiliğini gösterebilsin..
Çok teşekkür ederim çok yapıcı yorum oldu. Keşke karanlıklarımız olsa yanı başımızda mumların olduğu... :)
SilBen çocukken bizim evde elektrikler kesilince dedem bizi etrafına toplar anılarını anlatırdı. Ve bu yazdıklarının hepsi olurdu bir bir. Büyülü anlardı. Bence karanlıkta yanan bir mum bütün duyguları soyup özünü bırakabilecek kadar güçlü.
YanıtlaSilEvet, keşke o günlerde kalabilsek en azından kendi adıma böyle diyorum. Bize bir mum ışığı yeter bırakalım bu ışıltılı hayatları, anlam katmıyor zaten. Çok teşekkür ederim güzel ve değerli yorumun için...
Sil