Bilmiyorum artık ben bu dünyadaki, takati kalmamış ucuz bedenleri. Günübirlik zevklerin oyuncağı olmuş et parçalarını anlamlandıramıyorum. Sadece ve sadece kendine müslüman olan kişiliklere sövemiyorum artık, söyleyemiyorum da...
Kaybediyorum artık aynaya baktığımda gördüğüm kişiyi, bazen unutuyorum kim olduğunu, bazen onu da onlar gibi zannedip tükürüyorum kendisine... Artık çok garip gelmeye başladı bana, önceden sürekli haklı sebeplere kızardı, söverdi, sayardı ama sonra çekilir bir köşede bu yalan dünyanın mallaşmış bedenleri için ağlardı.
Haklı sebepler üretirdi. Kendi kendine söz verirdi. Hayaller kurardı, araya belki de biraz aşk sıkıştırırdı, hani olmayan türden aşk. Belki de gelecekteki kariyerini çizerdi. İyi bir dünya hayal ederdi, kimsenin ezilemediği, kimsenin ağlamadığı, herkesi güldüğü dünya...
Tam bunları kurarken yine kızardı, ve yine aynaya gelir bakardık birbirimize, bu sefer o bana küfrederdi, söverdi, sayardı, tükürürdü. Çok sinirlendiğinde anlardım, çünkü alınındaki damar saçlarının olduğu yerden başlayıp, iki kaşının arasına kadar şişerdi. Gözlerindeki damarlarda taşınan kanı görürdüm. Bir anda garip yeşilimsi olan gözleri kararırdı.
Sövdükten, saydıktan sonra derin nefes alır sadece bakardı, bakardı, bakardı ve sonra gözünden bir iki damla yaş akardı. O kararan gözleri bir anda eski halini alırdı. Alınındaki damar inerdi, ama gözyaşı hiç dinmezdi. Yine gider odasına lanet, kurduğu hayallere bir yandan küfreder, bir yandan ağlardı...
Hakikate ulaştır beni ölüm... |
Ama artık yok o beden, takati kalmadı. Yorgun ve küskün, verdiği sözleri tutmadığı için üzgün artık bu beden. Önceden sinirlenirdi, kızardı bu beden ama artık daha da kötü bir hal almaya başladı. Pes etmeye başladı, çaresizleşti ve kimsesizleşti. Belki de artık gitmek istiyor nedeni bu, belki de artık susmak istiyor sonsuza kadar...
Doğru... Ama öyle!... :/
YanıtlaSilMalesef durum bu :(
SilHocam ne yaptın ya . Ezdik geçtin bizi :(
YanıtlaSilÖyle bir amacım yok ya, nerelerdesin sen?
SilOo nasil yazi bu boyle *-*
YanıtlaSilSorgulayan beyinler biraz yipraniyor di mi ruhsuzum :(
Benim yıprandı sorgulamaktan. :(
SilSeni çok iyi anlıyorum. Çünkü tüm bu hissettiklerini hep yaşadım ben.
YanıtlaSilÇok teşekkür ediyorum, hissettirmek önemli. Bu aralar bu buhran hep var hayatımda, belki de hiç gitmeyecek madem gitmyecek yazmak gerek onu.
Sil