29.05.2015

Ölüm Hakikattir...

Artık aynaya bakamıyorum, kendimi kaybediyor gibiyim, hiçbir şey düşünemiyorum, hiç bir şey söyleyemiyorum. Ne kin kusuyorum kendime, ne küfrediyorum bu bedene, ne de, ne de, ne de... Bilemiyorum, bilmek istemiyorum, belki de yaşamak istemeyişimdendir, onu da bilmiyorum ki...

Bilmiyorum artık ben bu dünyadaki,  takati kalmamış ucuz bedenleri. Günübirlik zevklerin oyuncağı olmuş et parçalarını anlamlandıramıyorum. Sadece ve sadece kendine müslüman olan kişiliklere sövemiyorum artık, söyleyemiyorum da... 

Kaybediyorum artık aynaya baktığımda gördüğüm kişiyi, bazen unutuyorum kim olduğunu, bazen onu da onlar gibi zannedip tükürüyorum kendisine... Artık çok garip gelmeye başladı bana, önceden sürekli haklı sebeplere kızardı, söverdi, sayardı ama sonra çekilir bir köşede bu yalan dünyanın mallaşmış bedenleri için ağlardı. 

Haklı sebepler üretirdi. Kendi kendine söz verirdi. Hayaller kurardı, araya belki de biraz aşk sıkıştırırdı, hani olmayan türden aşk. Belki de gelecekteki kariyerini çizerdi. İyi bir dünya hayal ederdi, kimsenin ezilemediği, kimsenin ağlamadığı, herkesi güldüğü dünya...

Tam bunları kurarken yine kızardı, ve yine aynaya gelir bakardık birbirimize, bu sefer o bana küfrederdi, söverdi, sayardı, tükürürdü. Çok sinirlendiğinde anlardım, çünkü alınındaki damar saçlarının olduğu yerden başlayıp, iki kaşının arasına kadar şişerdi. Gözlerindeki damarlarda taşınan kanı görürdüm. Bir anda garip yeşilimsi olan gözleri kararırdı.

Sövdükten, saydıktan sonra derin nefes alır sadece bakardı, bakardı, bakardı ve sonra gözünden bir iki damla yaş akardı. O kararan gözleri bir anda eski halini alırdı. Alınındaki damar inerdi, ama gözyaşı hiç dinmezdi. Yine gider odasına lanet, kurduğu hayallere bir yandan küfreder, bir yandan ağlardı...
Max Payne-3
Hakikate ulaştır beni ölüm...
Ama artık yok o beden, takati kalmadı. Yorgun ve küskün, verdiği sözleri tutmadığı için üzgün artık bu beden. Önceden sinirlenirdi, kızardı bu beden ama artık daha da kötü bir hal almaya başladı. Pes etmeye başladı, çaresizleşti ve kimsesizleşti. Belki de artık gitmek istiyor nedeni bu, belki de artık susmak istiyor sonsuza kadar... 

8 yorum:

  1. Doğru... Ama öyle!... :/

    YanıtlaSil
  2. Hocam ne yaptın ya . Ezdik geçtin bizi :(

    YanıtlaSil
  3. Oo nasil yazi bu boyle *-*
    Sorgulayan beyinler biraz yipraniyor di mi ruhsuzum :(

    YanıtlaSil
  4. Seni çok iyi anlıyorum. Çünkü tüm bu hissettiklerini hep yaşadım ben.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ediyorum, hissettirmek önemli. Bu aralar bu buhran hep var hayatımda, belki de hiç gitmeyecek madem gitmyecek yazmak gerek onu.

      Sil

Yorum Kuralları
*Lütfen yalnızca yazı ile ilgili yorumlar yazın.
*Yazının konusu dışında iletmek veya sormak istediğiniz bir şey varsa İletişim Formunu kullanın.

Reklam