Savaşmak artık anlamsız geliyor, çünkü uğrunda ölünmeyecek kadar saçma bir yaşayışta; kendimi ne diye yorayım. Zaten bir bütün yapamadığım bu beden ve onun yardımcıları kendiyle olan savaşı daha sonuçlandıramamışken nasıl olur da savaşabilirim ki zaten...
Öyle güçsüz hale geldim ki artık gülüşlerim bile bir hüznün parçası olmaya başladı, gülmek acı vermeye başladı, attığım her tebessüm canımı acıtmaya başladı. Kim bilir belki bu bendeki kalbime olan küslüğümden midir? yoksa olmayacak şekilde, şekillere soktuğum yanlış düşüncelerimdendir bilemiyorum.
 |
| Bir özgürlük müdür, hüzün?(Foto: Euphoria klibinden) |
Bilmiyorum ama çokta düşünemiyorum acıdan bazı şeyleri, unutmak istesem de unutamıyorum. Çok karmaşık bir döngünün ortasında olmak zor olsa gerek... Bu pasivize olmuş bedenin yazgısı bu galiba; senarist rolleri yazarken benim için düşündüğü rol buydu galiba, standart kaybeden. Kayıp bir ruh, küskün bir beden, yalancı ve kaybeden bir kalp... Sevgiyle Kalın...
Loreen/ Euphoria
Belli bir yaştan sonra o bezginlik her insanda oluyor sanırım çocuklukta hatta ergenlikte bile daha mutlu insan sonrasında ne oluyor da mutluluğu mumla arar hale geliyoruz bilmiyorum belki de olay sadece beklentilerde saklı , sıfır beklenti bolca mutluluk ..
YanıtlaSilGaliba insanların büyüdükçe vahşileşmesi, ve geçmişindeki saflığını kaybetmesi bunun tek nedeni teşekkür ederim güzel yorumun için.
Silalıştık standart kaybetmelere ..pek koymuyor artık..
YanıtlaSilÇok koymuyor ama çok acıtıyor ya; artık bu sefer ne kadar acıtacak diye düşünmekten bile acı çekiyorum.
SilNe kadar karamsar bir yazı olmuş ya, iyisin dimi iyi ol :/
YanıtlaSilTeşekkür ederim bu aralar durum biraz böyle, seni görmek güzel uzun zamandır yoktun böyle aralar verme.
SilYazılarında gercekten karamsarsın, evet ama bazı dediklerinde cok dogru.
YanıtlaSilKaramsarlık insanların beni tanımlarken kullandıkları ilk kelimedir :)
SilBu belki biraz fazla gelicek ama ben de yazılarına göz gezdirdim ve benim de aklıma gelen kelime karamsarlık oldu. Bence bir yerlerde ışıklar var ve sen o kapıları bulabilecek birisin. Sadece biraz sabır ve istek. O kadar :)
YanıtlaSilYazı dilin güzel söylemeden geçemeyeceğim :)
Teşekkür ederim, normal günlük hayatımda bu olduğu içindir, birde ardı ardına gelen olumsuzluklar belki de bunun sonucu bu. Ama arada gülümsetici yazılarda paylaşıyorum :))
SilArka arkaya gelen olumsuzluklarda polyannacılık oynamak zor, haklısın. Ama hayat kısa, kuşlar uçuyor :)
SilTeşekkür ederim ama benimkinde kuşlar değil leş kargaları uçuyor; sıkıntım ondan :)
SilSeni iyi anlıyorum hatta en iyi ben anlıyorum. Dışardan bakanlara anlatasım gelmiyor ama bu gibi benzer hislerimi onlar anlamıyor. Onlar ben değil. Onlar sadece bilmeden atıp tutuyor.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim cidden bir anlayanın olması çok iyi, varolasın. Galiba yaşayan bilir çok doğru söz.
Sil