Memleketin her köşesi ağıt yeri,
Bir virane hal aldı bu gidişler,
Kimsesiz sessizce,
Vurdu bizi insanlık denen illet...
***
Yanan acılar anlamı bilinmeyen kimliklerde,
Her gün acı, her gün yangın,
Kimi bilinmez, kimsesiz bu sancılar,
Ne yerde bulduk benliği, ne de...
***
***
Ucu bilinmez insanlığın, kimsesiz yalnızlığı,
Aşık olmak için geldiği dünya da,
Hiç uğruna kimsesizleşir,
Memleketin her yeri ağıt köşesi...
***
Kimine mazlum dedik, kimine kahraman,
Sorgulamadık, kimsesiz kalan kişileri,
Aşkı yaşamadan gidenleri,
Benliğini bulamadan,
Dünyayı tanımadan,
Dünyalı olmadan,
Gidenleri...
Memleketin her köşesi ağıt yeri, kimsesiz, biçare, uçsuz bucaksız hüzün yeri...
Dünya koskocaman hiçlik içinde. Sağ çıkamayacağımız kesin olan bu yeri cennet yerine illet ettik kendimize. “İnsanlık” kelimesini de çürüttük, ortalığı korkunç bir koku sardı. Çöplük tarlasında ektiğimizi biçiyoruz. Bedenen var olsak da (şimdilik), zihinsel intihardayız her gün.
YanıtlaSilHiçlik içinde varlık, yokluk içinde bütünlük, tüm karşıt anlamların içinde olumsuz olanın bizim yaşayışlara gelmesi çok mu normal acep, bilemiyorum. Zihinler intihar etti, bedeni ihtar etti, amma velakin, bedenler intiharı sorgulamayı geçemedi. Çünkü hala öte taraf ideali oluşmadı.
SilBu ara nereye naksan aci kede r kokuyor, sevinclerinden utanıyor insan
YanıtlaSilYoo acı olmamalı, insanın kendisini suçlu hissetmesi kadar kötü bir şey yok, sadece geleceğin biçimlenişi kötü, ileriyi görememek kötü, insanların geldikleri hal, durum hiç iç açıcı değil. Üzülmemek gerek, bir tebessüm dünyaya mutluluk getirir.
SilHer yer acı keder dolu memlekette ama gören yok. Ben çocukken 1 şehit haberi gelince kanalların hepsi son dakika gelişmesi olarak verirdi. Medyada ( Hepsi) Şimdi ise siyasetçilerin birbirini aşağılayarak konuşmasında başka bir şey görmüyorum. Onun ardından ise bir kaç zayıflama ve diyet hikayelerini izliyoruz. Kısacası acımızı kederimizi tam olarak yaşamıyoruz. Hemen unutuyoruz. Acı bir kere yaşanmalı ve unutulmamalı. Keşke dünyada hiç acı olmasa kardeşliği öğrenebilsek ama olmuyor. Yukarıda ki yorumlarda yazmışsınız ya Öte taraf idealı oluşmadı bizde. Oluşsa ve şu soruyu sorsak:"Sonum varmış onu öğrensem asıl?" yahut "Bu tekerlek kalmaz tümsekte" diyebilsek. Sorgunun olduğunu hatırlasak belki bunlar gelmeyecek başımıza. Keşke birbirimizi sevebilsek, suçlu olana cezasını adalete uygun verebilirsek işte o zaman Gencecik ömürler sönmez. Belki dünya denen bu gezegeni anlayabiliriz.
YanıtlaSilYolunuz açık olsun. Çok teşekkür ederim ...
Medya denen şey iletişimcilerin elinde olmadan ve siyasetçilere bağlı olmadan ve olmadığı sürece hep böyle olacak. Bu yüzden medya da temenni hep tartışma hep tartışma, yoksa nsaıl gelsin birileri bir yere. Öte taraf ideali bu kafayla kimsede oluşmaz çünkü herkes ölmeyeceğini düşünüyor. Bilmiyorum, ben burada şiiri yazarken, insanlığın geneli için düşünmüştüm, tabi ki günümüzde ülke konumuna da idealize edilebilir, fakat dünya çok uzaklaştı birbirinden, belki bu insan aklının akıl olmaktan çıkmasından. Ben teşekkür ederim çok değerli, güzel bir yorum yaptın.
SilDünyayı bu hale getiren maalesef ki ırkımız. Buna istemeden de olsa katkıda bulunduğum için üzgünüm...
YanıtlaSilElinde güç olsa ve yapmasan anlarım ama üzülmeye üzüntüye gerek yok, bana kalırsa.
Silhüzünlere acılara gebe kaldık artık sonu gelmeyen ...artık sonu gelsin diyoruz ama hep bir amalar da kalıyor maalesef ki ....Çok güzel bir yazı olmuş emeğine sağlık ....
YanıtlaSilTeşekkür ederim, son hiç bir zaman gelmez, sadece yarınları iyi yetiştirmemiz lazım.
SilBir yandan her gün dünyada yasanan felaketlere üzülüyor öte yanda kendimi suçlu hissetmemek için telkin veriyorum. Biz sadece baskalarinin istedigi zaman ipimizi kesebilecegi kuklalarmisiz gibi geliyor.
YanıtlaSilAynen çok haklısınız, dünya sanki üç beş kişinin bir oyuncağı haline gelmiş bir hale doğru gidiyor.
SilHer gün yaşanan bu acıları maalesef kanıksamaya başlıyoruz. Son derece
YanıtlaSilbaşarılı bir yazı olmuş..
Kanıksamak kötü, teşekkür ederim.
Sil