Kimsesizim

Bu hayattan ne çektim bilmiyorum ama bir şeyleri öğreniyorum. Mutluluk galiba benim için sadece bir gaz çıkışı gibi anlık rahatlık üzerine kurulmuş durumda. Anlıyorum insanlar benim onlar için neler düşündüğümü düşünmüyorlar. Ya da kendimi üzme pahasını belli aptallıklar yapmamı önemsemiyorlar. Galiba önemli olan onlar mutluluklar, zaten bende bunu istiyorum.

Ruhsuz Atmaca olmam tesadüfi değil, 7. Mühür filmini, Leon'u, Sevmek Zamanı filmini sevmem tesadüfi değil. Ya da sürekli umutsuz şarkılar dinlemem. Galiba radyo televizyon sinema okuyup senaryo yazmak bunu gerektiriyor. Çünkü senaryo da birinci öncelik ileriyi görmektir. Hamleleri önceden tahmin etmektir. Aslında tam bir kayıp benim senaryom, kaldı ilk yazdığım senaryonun ismi "Yalnız Adam"dı.

Bir aptallık yaptım, niyetim iyiydi. Yetemiyordum, ulaşamıyordum, kimsesiz bırakıyordum beni seveni. Yani beni seveni sevgimi veremiyordum. Ama sevgisiz değildim; her gün, her saat, her dakika bir hayali vardı ama bu olsa bile bunu ona belli edemiyordum. Nitekim son ne oldu hiç, Atmaca yine kayıp. Çok uğraştı benle, çok sevdiğini hissettim ama hüznüm hep beni sevenleri gitmesiydi. Ve şansızlığı benim en yetim zamanımda yanımda olmasıydı. 

Fakat güzel senaryo yazdım, hiç sormasa da beni kötü biri olarak tanıttım. O da tanıdı, her kötü tepkimde benden kötü düşündü, belki de soğudu. Kedi sevmediğimi düşündü ama ben küçükken küçük bir kedinin öldüğünü gördüm. Çok sevmiştim, adı minikti. Beyaz üzerinde turuncu lekeleri vardı. Süt isterdi verirdim, ama ne oldu o da gitti. Sonra bana kötüyüm dedi, galiba yaşıyamıyacam dedi. Sustum, neden sustum bilse, telefon etsem ağlarım diye. Ağlamamı kimse duymasın hele sevdiğim duymasın diye aramadım. Sustum odama çekildim sadece karaladım.

Uzaklaştırmaya çalıştım kendimden ama uzaklaşamadım. Bu da onun hatası, bunu göremedi. Şuanda biliyorum sadece uzaklaşma isteğimi görüyor fakat uzaklaşamadım. İşte gerçek bu, buna aşk mı denir, ne denir bilmem ama olmadı. Ki bilirim en ufak durumda silmeyi çok iyi bilen ben bu sefer yapmadım, yapamadım. 

Hatalarım çok, en kötü zamanında yanında olmadım, bir insanın en kötü zamanında sevdiği yanında durmaz mı? Benim gibi dangalak olursa durmaz. Ama ben ailemde kötü vakit geçirdiğimde yanlarında duramadım. Çünkü dangalağım. Üzgünüm, sevgi sözcüklerini çok geç söyledim. Affımı geç diledim. Galiba iyi bir senaryo yazarı olamadım, zaten bıraktım sinemayı, sadece bir tane hikayem var o da umarım hayata geçer.  Affedilmezsem eğer bunun intikamını da kendimden alıcam. Planlarım var hemde dehşet... He sevdiğim insanın lakabı neydi diye merak eden olur o da "minik"ti.

Belki yarın durmam,

Belki bu gün de duramam,

Bir yerlerde bir şeyler hareketlenmeye başladı,

İşte yine başlıyor saplantı...

***

Kimliğim silikleşti,

Kimim

Nerdeyim,

Ne bilebilirim,

Ne gidebilirim...

***

Belli ki uzaktan bir şeyler geliyor...
(Foto: 30 Days Of Night Filminden)

***

Yarın çok geçmiş gibi,

Bugünse erken,

Doğru zaman nerde saklı,

Düşünemiyorum,

Düşleyemiyorum...

***

Başladı çanların sesleri,

Belli ki uzaktan bir şeyler geliyor,

Belli ki bu bir kara bulut,

Görüyorum,

Ne kadar hüzünlüyüm,

Kimsesizim...

Affet Beni...

...Ruhsuz Atmaca

Sevgiyle kalın...