18.07.2021

Ruhsuz Atmaca 9 Yaşında

Ruhsuz Atmaca doğdu, büyüdü ve gidiyor. Tabi doğdu ve büyüdü kısmı kesin artık o yadsınamaz, gitme kısmı hala yönlerinin belirgin olmaması nedeniyle ani olacak. Evet 9. yıl bu sene dile kolay, zaman geçiyor ama benim için blog serüvenim tabi ağır geçiyor. Ama bu blog belki de benim öteki benliğim ve kaybettiğim kindar tarafım bunu biliyorum. 

İnsanlara veya tanıdıklarıma kendileri için yapabilecekleri önemli bir eylem olduğunu hep söylerim blog yazmanın. Çünkü blog yazmak hele ki sürenin uzunluğu ve devamlılığı varsa insana kendisini keşfetmesinde, anlam dünyasına katkılar sunmasında önemli. Belki üzücü olabilir ama kaybetmeyi de öğretiyor...

Eskisi kadar aktif değil blogum tabi, belki işsizliğimin anılaştırma eylemi olmasın diye kıymetli zamanlarımda içerikler oluşturabiliyorsam koyabiliyorum. Birde yaşlı ve bunak bir hale vardı. Sonuçta ikimiz beraber yaşlandık Atmaca'yla, hem artık eskisi gibi okuyan da az... Körelmek belki de burda başlıyor, kıymet verenlerin gitmesinde, o zaman kapısı ayakta zor duran evde kalmak zor oluyor. Ama blogumu seviyorum; ben dünyamı keşfetmemde, akademik anlamda gelişmemde önem arz ediyor. Sadece üzüntüm bunun bir gün biteceğini bilmemde.




Giden birçok bloğa çok üzüldüm, tanıdıklarım arasında gidenler hele iyi üzdü. Ama özellikle blog yazarlığının en popüler döneminde bu işi yapabilmek ve bunu manevi bağlarla kuvvetlendirbilmek güzel bir duygu. Ama gidenler hep üzer, belki ben de bir gün birinin giderken üzüleni olacağım, ama direniyorum...

           Geçen seneden elimizde şu itiraf var:

Blogum 18 Temmuz itibariyle 8. yaşına girmiş oldu. Her yaş gününde söylediğim gibi, hayatımda uzun soluklu olarak sahiplenerek yaptığım belki de ne güzel yönelim olduğunu belirtebilirim. Blog ortamı son yıllar olmasa da ilk 5 yılında bana her türlü deneyimi yaşattı. Belki de gençlik kırılımımı burada tamamladım. Kırma, kırılma, yanlış anlama, hayatına birilerini sokma, birileriyle tanışma artık akla ne gelirse... Pozitif ve negatif birçok varyasyonu deneyimledim. Belki de bundan dolayı bırakmadıysam da ne kadar sahiplendiğimi söyleyebilirim. Çünkü oluşturduğum alan benim bir Ötekim değil, birebir kendi benliğimde olmak istediğim güçlü karakter olarak anlatabilirim bunu...

Aslında burada eklenebilecek en anlamlı unsur sevdiğim ve kaybettiğim kadının blog vasıtasıyla tanışıp, blog varlığıyla kaybetmem oldu. Yerine koyamadıklarım da ayrı. Ama kıymetli geçmişin anılarında Ruhsuz Atmaca'nın olması, belki bir Marvel karakteri olmayacak, belli insanların kulaklarına, gözüne hitap etmeyecek ama bu yarattığım karakter benim vazgeçilmezim olacak, hatırladığım anın son saniyesine kadar...

Her sene olduğu gibi bu sene de blog için bir hedef belirtmem gerekiyor ama önceki hedefler gerçekleşmediği için bu sene de yaşamak dışında hedef belirtmiyorum. Az düzgün hayat olsun yeter. Bunun dışında eğer bir sıkıntı çıkmazsa blog yazılarım arasından şiirleri toparlayıp, derleyebilirsem bir kitap haline getirmek istiyorum. Masrafsız bir yöntem buldum, eğer başarabilirsem tanıtımını da yapıcam... Ekim-Kasım gibi pandemi sürecinin akıbetine bağlı olarak adım atmayı düşünüyorum. Belki de hedefim bu olsun. Ancak bu süreçte kitap onayı alırsam blogumun 2 yılındaki tüm yazıları silinecektir, artık okumak ve yorumlamak kısmında acele edilmesi lazım, duyrulur!!!

Her sezon kitap kitap deyip yapamamak ayrı, geçen sene bunu yazdım ama hala kitaba yönelik adımı atamadım. Pandemi biraz etkili oldu, okul da tabi ama umarım gerçekleşir. En azından orjinal bir veda için kalıcı bir eser bırakmak şart. Benimle başlayıp influencer olmayan bir ben kaldım, YAZIK!. Şiirlerin bir kısmını yazmıştım aslında ama tekrar yazma niyetim var, zaten benden olmayanı istemem...

Daha ne kadar gider bilinmez, nerede son bulur zamanın göstereceği bir durum. 9. senem bu güzel bir duygu, uzun soluklu ve minnettar olunacak bir durum. Kırgınlıklar ve anlamsızlıklar illa ki olmuştur ama en azından çok üstün ve yaralayıcı deneyimler yaşamamak güzel, bu da bu blogu bu zamana taşıyan anlam oldu. Artık okuyan var mıdır bilinmez ama Ruhsuz Atmaca'nın hangi yılında tanıştığını ve ne anlam ifade ettiğini yorumlarda belirtirse beni mutlu eder. 

Sevgilerimle...


Ruhsuz Atmaca'yı şu hesaplardan takip edebilirsiniz?


 

 


5 yorum:

  1. Çok teşekkür ederim. Güzel yorumunu beni mutlu etti. Ben genelde hep derim de olmadı şu ana kadar, fakat google'ın bloggerlar için açtığı bu alanın elbet bir gün gitme durumu var. Benim hedefim kitabı yayınlayıp gitmek ama zaman her şeye kadir, bakalım görelim. :)
    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  2. Ben çok yeni keşfettim, severek de okudum. Gitmek kalmak ağır mevzuular tabii ama yazmaya gönül veren birinin bence Pessoa’nın şu sözüne de kulak vermesi lazım: “henüz yayınlanmamış olma halinin gerçekliği”
    Nice yıllara..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim güzel dileklerinzi güzellikler getirsin size. Ben eskisi gibi aktif olamıyorum ama elimden geldiğince de bırakmamaya gayret ediyorum bakalım. Zaman gösterir; gelenin gidene, gidenin gelene olan durumunu. :)

      Sil
  3. Ben blog dünyasına girdiğimden beri var sanki Ruhsuz Atmaca, arada gelir okurum. Niye gidiyorsunuz ki, insan blogu bırakıp gider mi... Kitap da olsun blog da, üzüldüm ben bu duruma...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında burada söylediğim bir tık yanlış anlaşıldı. Bırakma biraz yakın gelecekte bu platformun kapanmasıyla ilgili duruyor gibi. Her sene kapatma ile ilgli bir şeyler söylüyorum ama bu eylemin benim elimden olmayacağı belli.
      Ben de bloghocamı tanıdığımdan beri blogunuzu tanıyorum hatta eskilerden kalanlardansınız. Teşekkür ederim kıymetli yorumunuz için. :)

      Sil

Yorum Kuralları
*Lütfen yalnızca yazı ile ilgili yorumlar yazın.
*Yazının konusu dışında iletmek veya sormak istediğiniz bir şey varsa İletişim Formunu kullanın.

Reklam