Kafamın içindeki her şeyi örtülü ödenekten alıyor,
Kaybedilişin bedenimden aldıklarına gülüyor,
Aldıkça doymuyor,
***
***
Artık midem bulanıyor bedenimden,
Sıkışık kalmak,
Ait olamamak,
Herhangi stresin nedenlerine koşmak,
Baş döndürüyor,
Bu bilinmeyen yaşın yorgunluğunda,
Elde kalanları umarsızca tüketmek, onların kaybedilen emeğine karşı düşündürüyor...
***
Geldi gidiyor düş baharları,
Günler akan şelale misali zamanın kum taneleri,
Aldıklarının yanına yorgunlukları ekliyor.
Bedemin bunca çürüyen damlaları, içindeki kan pıhtılarını taşımaz hale geliyor...
Pusulanın sonu mudur,
Bu yolun getirdiği durak,
Artık adım atmayan bu ayakların bahanesi midir bu son,
Son bir güce belki iyi bir son verir mi zaman?
...Ruhsuz Atmaca
Sevgiyle Kalın...
0 yorum:
Yorum Gönder
Yorum Kuralları
*Lütfen yalnızca yazı ile ilgili yorumlar yazın.
*Yazının konusu dışında iletmek veya sormak istediğiniz bir şey varsa İletişim Formunu kullanın.