Yaşlandım daha yaşımı almadan,
Bedenimi salmadan,
Saçlarımı ağrıtmadan,
Kim olduğuma dair soruları yanıtlamadan...
Kalem tutup iyi şiirler yazmadan,
Bir sevgilinin peşinde koşmadan,
Bir kalp atışının heyecanını yaşamadan,
Yükseklerden korkmadan,
Alçaklarda boğulmadan,
Yaşlandım bir başıma kalmadan,
Birinin elinden sevgiyi almadan, kalbine dokunmadan,
Yaşlandım yaş almadan, yaşlanmadan,
Ne olduğuma dair sorulara cevap bulamadan,
Ne olacağıma dair hayal kuramadan,
Kırışmadan,
Buruşmadan,
Seviyorum deyip ağlayamadan...
...Ruhsuz Atmaca
Sevgiyle Kalın...
Öyle güzel, anlamlı bir şiir ki yaşlanmış olan, gönlü kararmış, içindeki çocuğu öldürmüş bir kişi bu dizeleri kaleme alabilir mi? Saçları ağarmadan da yaşama dört elle tutunabilir insan. Bugün ün tekrarı yok.
YanıtlaSilTeşekkür ederim, benim yaşantımı artık psikolojik olmaktan çok genetik olarak yorumluyorum.
SilDaha yolun yarısındayız hemen yaşlandırma kendini yahu :)
YanıtlaSilZaman insanı yorunca bir yaş iki ile çarpılıyor. Bedenler yaşlanmasa da ruh çabuk yaşlanıyor. :)
SilO zaman hepimiz yaşlandık elimizde bastonla dolaşıyoruz :))
SilYani ruhun yaşlılığı biraz içsel ama şu devirde insani dertler bastona gerek kalmadan topallatıyor.
Sil