Mutlu Yıllar!

 Yeni bir yıl yeni umutlar... Her beyaz sayfanın ilahisi bu galiba, 'beyaz bir sayfa'. İnsanın kendisini rasyonel hissetmesinin bir gerekçesi olarak kandırma kelime ya da cümlesi umudun kırpılmış akıntılarında saklı. İnsan umutlu olmalı zaten o olmazsa yaşamanın ya da inanmanın gerekçesi de olmaz. Bu yılda bu umudu taşıyan bir yılbaşı ağacı yaparım dedim (hiç yapmadım!) ama sonra birileri gelir oradaki umudu da köreltir diye politik nesne olmasın diye yapmadım. Hem gavur icadı, ışıldayan bir şey, bir Instagram postu için fazla lüks, daha işsizlikten otobüs parası bulamıyorum. :)

Yeni yıl bu blog için çok önem ifade etmiyor artık. Çünkü yaşlı ve toplayan bir blog 'ruhsuz atmaca'. Umudu olsa da geçen geçti, yaşantı belirli bir noktada dönülmez bir akşamın ufkunda. Temelliler gerçekçi uzamlara sahip. Herhalde fazla okumanın meydana getirdiği işsiz ancak rasyonel bir gerçeklik bu... Bazen edebiyatçı olsam ağzım iyi laf yapardı, diyorum ama "akademik altyapım var, hani nerde!" diyorum.

foto: microsoft copilot tasarladı

Gerçekçi olmak gerekirse kendimi hala 'blogger' olarak tanımlıyorum. Aslında bloggerlığı da kaybetmemek için 'ruhsuz atmaca'yı terk etmemeye çalışıyorum. Rumuzlaştırıyorum, kirletmemek için kötü yerlerde bahsini geçirmiyorum. Otuz küsürleri devirmiş adama 'atmaca' diyorlar bu da hoşuma gidiyor. Fakat yürümüyor da bloggerlık! Bu aslında çok rasyonel (çok kullandım!) gerçek...

Bu sene ne olur bilmem, şiir kitabı falan yazardım dedim yapamadım. Tezimi kitaplaştırayım dedim, sağ olsun yayınevi işletti bizi. 2024 kandırıldığım bir yıl oldu. Ve evden dışarı çıkamıyorum, dolayısıyla ruhsuz atmaca da kış uykusunda kayıp bir yıl oldu. Çevremde akrabam olan  ya da olmaya çoğu insanın bu dünyadan ayrıldığını duydum bu yıl, çoğu da iyi kötü çocukluğumda bildiğim kişilerdi. Yani sıralar bize gelen sıralar, '30'umda 50 oldum, vay halime ben bilmez oldum...' Bunun dışında bir dibe vurma aşamasına geldim bakalım o ne olacak. Depresyon gelmez ardına inşallah, kafa da müsait iyi dost olurum aslında depresyon gardaşla... Bu yıl en acı olan arkadaş kaybetmek oldu. Aslında Ruhsuz Atmaca yapısal olarak yalnız biri olmalı ama dost falan da yanlış yapınca olmuyor. Demek ki nerem doğru ki doğruları isteyeyim...

Neyse bir yıl yazısı oldu mu sana arınma gecesi. Blog yazmak güzel tutku! Benim gibi sıkılan ve çabuk bırakan birinin 13. yılı galiba olacak bu uzun süre. Beraber büyüdük, beraber değiştik, yaşadık... Ruhsuz Atmaca ismini çok seviyorum... Ama blogger olmanın ideali şu an için kaybolmuş durumda. Yazmak bana zor geliyor. Bu biraz da yazılanın dert içermesine de bağlanabilir bilemedim. 

Yazı her nerede kime ulaşıyorsa; okurken tebessüm ettirdiysek ne mutlu. Blogger umarım bir dönüşüm ve modernleşme adımı geçirir de bir iletişim ağı oluşturur. Eskiden buluşur ederdik şimdi biz bize kaldık. Ama millette haklı ekonomi iyi! biz kötüyüz! Herkese selamlarım ve sevgilerimle, ben Ruhsuz Atmaca mutlu bir yıl dilerim... 

sevgilerimle...

30.12.2024