Bir Garip "Ayrılık" İncelemesi

Bir önceki yazıda Ruhsuz Atmacanın varlığına ters olan bir aşk incelemesinden bahsetmiştik. İnsanların ruh halleri her zaman farklıdır. İnsan her saniye güncellenen varlıktır. Ne olursa olsun saniyesi saniyesini tutmaz. Benzer yaşadığını düşünür, fakat her zaman farklıdır. Onu farklılaştıran zaman ve zamanın yarattığı yıpratma durumudur.

İnsan yaşlandıkça aşınmaya başlar, taze olarak doğar fakat giderek bayatlamaya başlar. Bu kadar fark varken bir hayatta her zaman insanlarda bir farkın ürünüdür. Kimisi hep kazanan tarafın rollerini üstlenir, kimisi ise, Ruhsuz Atmaca gibi standart kaybedendir. 

Senden vazgeçtim, anlayamadım, bu daha öncede olmuş bir olaydı...

Standart kaybedenler, bu hayatın kobay varlıklarıdır. Hep dalga geçilen ve geçici umutların ürünüdürler. Mutluluk her zaman kısa dönemlerle ifade edilir, hep sevilirler ama hep terk edilirler. Yardımseverlikleri her zaman sıkıntı yaratır, çünkü kıymeti bilinmez. Sevmeyi, en iyisinden vermeye meraklıyken bunu göremeyen kahpe varlıklar, onları çıkılmaz boşluğa iter. Yaşam onlarda kaybetmeyi standartlaştırır. Bu yüzden zamanla başta yadırgadıkları bu durumu ilerleyen zamanlarda kanıksarlar. Kısa süreli mutlulukla yetinmeyi bilirler...

Bana bir sebep göster, beni ne için isterdin? -Yaşamak ya da ölmek için mi?

İnsanı olgunlaştıran ayrılıklardır. Kaybetmek insana her zaman bir şeyler verir. İnsan kazandıkça nankör olur, kaybettikçe dostluğu, bir olmayı öğrenir. Hayatın anlamını hep kaybettiğinde anlar. Her şey güllük, gülistanlıkken, ortada herhangi bir şey yokken kötüyü düşünmenin de bir alemi yoktur. Bu yüzden kayıpları bir pozitif değer diye düşünmek gerek, her şeyden önce standart kaybedenlerin bir gayesi.

Her ayrılık insana bir şeyi anlatır, sevmeyi hafife almak, değer verilenin değersizliği. Yüklediğin anlamlar ne kadar kuvvetli olursa ayrılığın açtığı yara da o kadar kuvvetli olur. Öyle bir boşluğa düşersin ki ne o boşlukta kaybolursun, ne de kurtulabilirsin. Bu yüzden her ayrılık, "Ölümü olan ölümsüzlük gibi bir şeydir"...

The Rasmus-Justify