Bunca pişmanlığı bir güne sığdırmak çok zor, elzem geliyor bazı şeyler artık. Bu belki burnumdan akan kam damlalarıyla pekiştiriliyor belki de tansiyonum düşerken yığıldığım koltuğumda. Fakat hatalı olduğumu bilmek bu biyolojik dönüşümleri daha da kanıtlıyor. Bir insanın gözü neden mühürlenir bilmiyorum. Çoktur derdim böyle şey imkansız yaşadım. Yaşadım ve kaybettim. Geri getirmeyi o kadar çok istedim...
26.07.2017
23.07.2017
Kimsesizim
Bu hayattan ne çektim bilmiyorum ama bir şeyleri öğreniyorum. Mutluluk galiba benim için sadece bir gaz çıkışı gibi anlık rahatlık üzerine kurulmuş durumda. Anlıyorum insanlar benim onlar için neler düşündüğümü düşünmüyorlar. Ya da kendimi üzme pahasını belli aptallıklar yapmamı önemsemiyorlar. Galiba önemli olan onlar mutluluklar, zaten bende bunu istiyorum....
20.07.2017
Ruhsuz Atmaca 5 Yaşında
Bugün bu mecrada yazım hayatımın başlayışının üzerinden 5 yıl geçti. Blog dünyasında bir birey olarak varolabilmek için tam tamına 5 yıl geçti. Birçok olayı yaşadığım bu mecra bana hayatımın birçok deneyimini kazandırdı. Her statüden, her anlayıştan birçok insan tanımama vesile oldu. Hiç olmayacak insanların olduğunu düşündüğüm egolarının olmadığını düşündüm...
14.07.2017
8.07.2017
Hiçbir Şey Eskisi Gibi Olmaz...
Güçsüz kalmak insanın midesini bulandırıyor. Hele ki kimsesiz insanın güçsüz kalması çokça yokluk içeriyor. Bunca sıcağın ortasında kimsesiz biri olmak çok zor. Ne olacağını bilememek, umutlar tarafından ihanete uğramak....
