Dönüşmüş
Koca koca şehirlerde,
Küçülmüş karıncalara dönüşmüş insanlar,
Günlerini, zamanlarını ya da ideallerini;
Hep gerçekleşecekmiş gibi umut ederek yaşıyor.
***
 |
| Görsel ChatGpt tarafından tasarlanmıştır. |
***
Yaşıyor ama nefes aldığını sandığı için yaşıyor,
Bir kum saati gibi zamanından azalan saniyelerini yaşayarak geçirdiğini sanıyor.
***
Ara ara üzülüyor,
Hüzünlerini abartıyor,
Ağlıyor, gözyaşlarını abartıyor,
Kendini olumluyor,
Lakin dünyasına gelen,
Dünyasından giden belirli olmuyor.
***
Şehirlerin ışıklarında, gündüzün güzel vaktinde,
Kendinden olmayan, ancak kendine dönecek umutların peşinde savruluyor...
Bir beton parçası içinde,
Şehrin terk edilmiş, yıkılması muhtemel bölgelerinde nefes almaya çalışıyor...
Bir karınca gibi,
Ne yaptığını bilmeden kraliçesini yaşatmaya çalışıyor...
THURISAZ - Years of silence
Bu şiiri okurken kendimi buldum biraz.
YanıtlaSilNe yaptığını bilmeden çabalayan o karınca hâlini öyle iyi anlatmış ki… bazen biz de öyleyiz; yaşadığımızı sanıyoruz ama sadece nefes alıyoruz aslında.
Zaman geçiyor, her saniye bir parçamız gidiyor gibi.
Umutlarımızı yanlış ellere bırakıyoruz, sonra kırılınca şaşırıyoruz.
Kısacası; içe dokunan, sakin ama derin bir şiirdi.
Hem yorum için hem de orta nokta da buluşlabildiğimiz için teşekkür ederim. Hayatın geçişi hep bir dönüşüm. Kafka bunu iyi tanımlamıştı.
SilBak bak kimleri görüyorum :)
YanıtlaSil"Yaşıyor ama nefes aldığını sandığı için yaşıyor." Cuk diye oturmuş :)
Teşekkür ederim :))
Sil