Bir kitli kutu içinde,
Kısa ama kıymetli zamanı kaybettim,
Anladım;
Olmayanların varlığı,
Olmasından kıymetsiz...
Artık gidenlere,
Görünenlere üzülmüyorum...
Arayanları,
Çok konuşup sıkıyorum,
Çünkü bir karanlık bitti,
Bir ışık doğduğu mu bilmiyorum...
Sadece,
Buraya gelip denize baktığımda,
Kendimi boğulurken görüyordum,
Artık,
Beni tutan o kişilerin zincirlerinin kırılmaya başladığını,
Kendimi suyun üstünde görüyorum...
Yavaş ama güçlü bir ben...
Geliyor mu bilmiyorum,
Sadece üzülmüyorum...
Atmaca sudan çıktı...
Sadece kanatları kurumalı,
Yarası zamanla iyileşir...