Yalnız Gezerin Düşleri

Zamandan yoksul, kimsesiz biçare, bu dünyanın sürgünü insan. Ne diye kendine kendin olmaktan alıkoyarsın. Kim olduğunu bildiğin halde, bir yoksul gibi umarsız yaratık gibi davranırsın. Niye çalarsın, niye göz yumarsın, niye hastalıklı bir hayatın üreticisi olursun...

Niye öldürürsün, niye öldürtürsün, kimsin,sen? nesin sen? Nedir sana bu denli vahşi olma gücünü veren, sana bu vahşeti öğütleyen? Bu denli bir yaratık olmaya yol açan sana ne diye böyle bir şeyi öğütler, kimin neyine kimin çıkarına...

Galiba bu soruların cevaplarını iki üç hayatta yaşasak bulamayız, çünkü insanlar insafsızlıklarını bir kenara bırakmadıkları sürece bu sorunun cevaplarına ilişkin bir  bir ipucu bulmamız gerekmiyor. Herhalde bu cevap içinde saklı kalmış bir takım gizemleri bu vahşiler tarafından kullanılan bir durum. Zor be insanoğlu, insan olmaya çalışmak, insan olmayı düşünmek.

İnsanoğlu kendi evrenini genişletmeye başladığı şu evrende bununla paralel olarak iştahını da arttırdı, artık bir insanın yaşaması için bir insanın ölmesi gerekiyor, bir insanın mutlu olması için diğer insanın mutlu olması gerekiyor. Yani ikili karşıtlıklar birini iyi yaparken diğerini birer ölü yapıyor. Aslında bu sorun Aydınlanma Döneminin de yapmak istediği "İnsan aklının bilinçli eylemi..." diye ortaya koyduğu tezle çelişiyor. Aydınlanma dönemi insana; aklını kullan, akıl seni gerçeğe ulaştıracak tek yegane ve yetkin uzuvdur, derdi.

İnsanın yaradılışı gereği diğer varlıklardan ayıran tek unsur aklıdır, ne bir çitadan hızlı koşar, ne bir kartaldan iyi görür, ne bir balık gibi yüzebilir; sadece ve sadece aklını kullanıp düşünebilir. Yani diğer varlıklardan faklı olarak gerçeğe ulaşma şekli aklıdır. Tek ve yegane unsuru aklıdır. Varlığı ve bütünlüğü aklıdır. Ne akılmış be!

Seni sen yapan insanlık...
(Foto: Birdman filminden)

Akıl akıl dedik ama insanlarda bunu kılıfına uydurdu, onu bir araca çevirdi. Yani bir savaş aracına, kendi çıkarları için kullanmaya başladı. Atom bombası yaptı, silah yaptı, ölüm yaptı... Yani insan aklın gerçeğe ulaştığı doğrusal yola bir takım "kültür ve ideoloji" gibi iki araçta ekleyerek gerçeği gerçekliğinden saptırdı. Gerçeğin bekaretini bozdu, kişiliksiz haysiyetsiz bir hale dönüştürdü. Aslında gerçeğe demekte doğru değil, insan kendi aklının bekaretini kültür ve ideolojiyle bozdu, ve kendince bir takım uydurma gerçekleri haklılaştırdı. Ölüm artık bir gerçek, öldürmek ve öldürtmek bir gerçek, vahşet bir gerçek, vahşileşmek ve zorbalaşmak....

Son Olarak;
Yazıda, Aydınlanma döneminden bir iki cümle kurdum; bu dönemin tanınan isimlerinden Jean Jacques Rousseau'nun, Yalnız Gezerin Düşleri Kitabından birkaç alıntı yapayım bari (Kitabı mutlaka okumaya çalışın!) :

"...bana kin güden kurumlar devamlı yenilenebilen rehberlerce yönlendirilmektedir. Kişiler ölse de, kurumlar ölmez ve bana karşı duyulan kin, bu kurumların yöneticileri değişse bile, hiç değişmiyor. " 

... 

 "Doğruluk ve açıksözlülük insanlar için cinayet sanılıyor ve kendileri gibi sahtekar ve kalleş olmamaktan başka suçum olmadığından, çağdaşlarıma kötü ve merhametsiz görünüyorum."

... 

"Doğduğumuzda girdiğimiz savaş meydanından, ölünce çıkarız."

...

"Sabır, ılımlılık, tevekkül, dürüstlük, tarafsız, adalet, insanların beraberlerinde götürebileceği ve ölümün bile değerini düşürmesinden korkmadan, durmadan zenginleştirebileceği bir servettir."

...

"Felsefe kitabında yalan söylemenin, açıklanması gereken gerçeğin saklanması olduğunu okumuştum. Bu tanıma göre, açıklanması zorunlu olmayan gerçeği söylememek, yalan söylemek sayılmaz, ama benzer bir durumda gerçeği saklamaktan memnun olmayan biri, tam tersini söylerse, yalan söylemiş olur mu, olmaz mı?"

... 

 "... gerçeğin tersini söyleyerek aldatan kişi, gerçeği söylemeyerek aldatandan daha suçlu değildir; çünkü yararsız gerçekler konusunda yanlış yapmak, hiç bilmemekten daha kötü değildir."

...

"... gerçeği masallarla süslemek, onu çarpıtmaktır."

...

"Kendi dışımızda hiçbir şeyden değil, sadece kendimizden ve kendi varlığımızdan zevk alınır ve bu durum sürdükçe, tıpkı Tanrı gibi, insan kendi kendine yeterli olur."

İnsan kendini bilmediği sürece kendine bir şeyler söylemediği, kendi kendini eğitmediği sürece hep bir takım yalanlarda rolü olacaktır. Kim olduğunu hatırlamıyorum, hatırlayan olursa bana hatırlatsın ama yazıyı güzel bir sözle bitirelim: "En büyük kötümserlik, aldatıcı iyimserliktir...."

Sevgiyle Kalın...