Bundan yıllar yıllar evvel, 18 Temmuz 2012 saat iki üç civarı, DGS sınavından çıkılmış, eve dönülmüş, "acaba kazanır mıyım?" düşüncesi eşliğinde; "ulan şu bloğu açalım!" diye bir hareketle "Ruhsuz Atmaca"yı açmıştım. Daha önce açtığım bloğumun aksine ismi düşünülmüş "yapamazsam silerim!" diye de bir şerh koymuştum. O günden bugüne tam 13 sene geçti. Ve bugün 13. senenin ilk yılı...
18.07.2025
7.06.2025
Ve ve Da'lar
bu şiir 28.02.2020 tarihinde yazılmıştır. taslak paylaşımıdır...
Olmayacağını bildiğim bir girdabın içerisine doğru sürükleniyorum.
Kaybedeceğimi bildiğim bir savaşın içerisine doğru sürükleniyorum,
Kendimi tanıyamıyorum,
Adına sevgi diyebileceğim tek yönlü bir durumda,
Kendi sağlamalarımı yaptığım,
Ama
Sonunda hiç birlikteliğin olmadığı bir mücadelenin içinde eriyorum...
2.03.2025
Kuzeyden Gelen Atmaca
ben o adam değildim,
sen o kadın değildin...
bu kadar ben olan bir iş içinde,
biz olmayı aradık!
ne sen ben olabildin;
ne ben sen olabildim...
16.02.2025
Kimsesiz...
şehrin göbeğinde bir yalnız,
çiçek almış bekliyor;
belli ki kimsesiz,
gelmedi, gelmeyecek,
çünkü aradığın kalabalıklar arasında,
bir kimsesiz...
ne aradığından,
ne arandığından habersiz!
18.01.2025
Doğmamış
kimse bilemiyor doğmak istemeyenin arzusunu,
yaşamaya şükrediyor, doğmak istemeyen,
bir ıssız sahilin kenarında,
30.12.2024
Mutlu Yıllar!
Yeni bir yıl yeni umutlar... Her beyaz sayfanın ilahisi bu galiba, 'beyaz bir sayfa'. İnsanın kendisini rasyonel hissetmesinin bir gerekçesi olarak kandırma kelime ya da cümlesi umudun kırpılmış akıntılarında saklı. İnsan umutlu olmalı zaten o olmazsa yaşamanın ya da inanmanın gerekçesi de olmaz. Bu yılda bu umudu taşıyan bir yılbaşı ağacı yaparım dedim (hiç yapmadım!) ama sonra birileri gelir oradaki umudu da köreltir diye politik nesne olmasın diye yapmadım. Hem gavur icadı, ışıldayan bir şey, bir Instagram postu için fazla lüks, daha işsizlikten otobüs parası bulamıyorum. :)
11.08.2024
Bu bahar...
Hiçbir anlamın olmadığı gerçeklikte,
Doğruyu bulmaya çalışıyorsun,
Olumsuzluklarla...
Bu bir bahar,
Yaprak dökümü...
***
 |
| microsoft copilot'da yapıldı. |
***
Var olmaya çalışıyorsun,
Kalabalıklar arasında,
Olumsuzluklarla,
Başlıyor hüznün,
Bilmediğin gözlerin,
Anlamadığın dudaklarında...
Bu bahar;
bize hüzün,
bize yaprak dökümü.
For The One Unchanging- Pentagram
21.07.2024
Belki de Başkası...
Bir başkasıydı,
Başkası olarak kaldı...
Bunca zaman bir yerde olan.
Bilinmezden gelen,
zamanın ihanetine uğrar...
***
 |
| Microsoft Copilot tarafından hazırlandı... |
***
Beklemek istemez,
Haksız değil,
Yaşam bugün,
yarını belirsiz bir dünyada...
Belki de bugünün için vardır.
Bunca anlar varken sana uğrayanı,
Bir önceki günün bir başkasını,
Bugün için sevsen,
Belki de yarın bir başkası olacak...
Gittiğinde bilinmezin olacak...
Bugün biriydi,
Yarın bir başkası olacak...
Zakk Wylde - Sleeping Dogs
18.07.2024
Ruhsuz Atmaca 12 Yaşında
Yaş almış blogger olarak; emeklilik de bloggerlığa takılanlar olarak bir dernek kurma amacım zamanla oluşmaya başladı. Her ne kadar burayı ve burayla bağlantılı fotoğraf hesabını ihmal etsem de bugün akademik anlamda yeni medya alanında bir akademisyen adayı olarak (olmadım malum şartlar! diplomam var ama!) Ruhsuz Atmaca benim için kıymetli.
Bundan 12 sene önce bir DGS sınavı dönüşü başlangıcını verdiğim bir serüvenin iyi kötü, doğru yanlış bir şekilde bugünlere gelmesi önemli. Ancak artık blogger olmak yürümüyor! Nedenler tabi hem bireysel hem de bu alanın üzerinde eskisi gibi yatırım yapılan bir alan olmaması. Özellikle dikkatin saniyelere düştüğü bir alanda blog okumanın zor olması tabii ki zor ve düşünülmesi gereken durum. Yani görmek, okumayı dövdü.
Klasik eski yazılar gibi bir yazı yazmayacağım belki gelenlerin görmesini ve yine de doğum günü olan bugünü görmesi amacıyla bir yazı yazmak istedim ama bloggerların ömrü tükeniyor. Blog yazmak belki tükenmez ama blogger olmanın ağırlığı artık yok denecek kadar az. Yani serbest piyasa bizi de vurdu. En azından vergi gelmiyor bu da iyi.
12 senede yapmak istediklerim arasında değerlendirme yapacak olacaksam, tercihlerimin tam bir başarı getirdiğini söyleyemem, maddi anlamda tabii. Ancak blog yazmak bana iyi insanları kattı. İletişimci olmanın bir parçası olarak düşünmeme ve gelişimime anlam oluşturdu. Birkaç sene içinde de sonucu ne olur bilemem ama bir sonu olan bir blogger hikayesi doğurdu. İyi bir son düşünmek mantıklı!
Herkese teşekkür ediyorum. Temennim bu bloğa bu sene daha fazla yazı yazmak ama iletişimi körelmiş ve yaşlı bir alan için bunun önemi nedir bilemiyorum. Herkese teşekkürler kattıkları değerler için... Bakalım 13. yaşı görecek miyiz?
3.12.2023
Bazen oluyor öyle...
Bazen oluyor öyle...
Unutulmamak için sevilmek ister insan,
Bir elbise askısında unutulan mandal olmak istemez,
